Δευτέρα 18 Μαρτίου 2019

Δεντρολίβανο

Δεντρολίβανο, γνωστό ως ροζμαρίνι, αρισμαρί,  λασμαρί,  δυσομαρίνι.  Ονομάζεται και <<δροσιά της θάλασσας>>, λόγω της συνήθειάς του να φυτρώνει κοντά στη θάλασσα. Το δεντρολίβανο το χρησιμοποιούσαν παλιότερα ως λιβάνι γι΄ αυτό λεγόταν και λιβανόδενδρο.

Είναι φυτό που ήταν γνωστό στην αρχαιότητα και αναφέρεται από τον Οβίδιο, επίσης το χρησιμοποιούσαν για να κάνουν τα στεφάνια των νικητών των αγώνων μαζί με μυρτιά και δάφνη.
Ήταν γνωστό στους αρχαίους  Αιγύπτιους, Άραβες  και Ρωμαίους, οι οποίοι το χρησιμοποιούσαν ως αρωματικό και το καλλιεργούσαν.

Στην αρχαιότητα το χρησιμοποιούσαν για τον τέτανο,τους δε σπόρους του για τη θεραπεία της παράλυσης. Έχει τονωτικές και αντισηπτικές ιδιότητες. Καταπολεμά την αναιμία, την αϋπνία και τη ζαλάδα. Βελτιώνει την αιμάτωση του εγκεφάλου,ενώ σήμερα ερευνούν τη συμβολή του στην καταπολέμηση της νόσου Αλτσχάιμερ και του διαβήτη. Ως καλλυντικό, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μορφή ατμού  για βαθύ καθαρισμό του προσώπου. Η κομπρέσα από δεντρολίβανο ξεπρήζει τα πρησμένα μάτια, ενώ χαρίζει λάμψη, βελτιώνει το σκούρο χρώμα, δρα κατά της πιτυρίδας και συνιστάται για τα λιπαρά μαλλιά, θεωρείται αναζωογονητικό για το μπάνιο κι έχει αποσμητική δράση στο ποδόλουτρο. Ως λοσιόν, σταματά την τριχόπτωση, ενώ από τα φύλλα και τα άνθη του παράγεται αιθέριο έλαιο.

Συμπερασματικά...
Διαπιστώνουμε ότι το δεντρολίβανο, εκτός από ένα βασικό μυρωδικό της μεσογειακής κουζίνας είναι και θαυματουργό βότανο.Λόγω των ιδιοτήτων που αναφέρθηκαν ότι διαθέτει, χρειάζεται να το εντάξετε άψογα με λεμονάτα κρεατικά και πατάτες φούρνου.

Επίσης, αρωματίζει υπέροχα το ψωμί, το μοσχάρι, το αρνί, το κυνήγι, το ψάρι, τα θαλασσινά, τις ομελέτες, τις σούπες, τις σάλτσες και τα λαχανικά.

Σύμφωνα με τη λαογραφία, πήρε το όνομά του από τη Παναγία, η οποία άφησε το μανδύα της πάνω στο θάμνο. Μέχρι το επόμενο πρωί, τα λουλούδια του θάμνου είχαν γίνει μπλε και από τότε ονομάστηκε rose Mary.

Οι αρχαίοι Έλληνες το θεωρούσαν δώρο της Αφροδίτης. Οι μαθητές φορούσαν στεφάνια από δεντρολίβανο όταν είχαν εξετάσεις, γιατί βοηθούσε τη συγκέντρωση και τη μνήμη.

Το χρησιμοποιούσαν πολύ σαν αρωματικό. Το έκαιγαν επίσης σαν λιβάνι ενώ από το 16ο αιώνα, το χρησιμοποιούσαν σαν καλλυντικό.
Άλλοτε το ονόμαζαν <<πόα των στέψεων>>, γιατί με αυτό και μαζί με μυρτιά και δάφνη, κατασκεύαζαν ανθοδέσμες για τις στέψεις. Το χρησιμοποιούσαν επίσης και σε εύθυμες γιορτές και σε επιτάφιες πομπές, ενώ κατά το Μεσαίωνα το συναντάμε σε μυθολογικές παραστάσεις και τραγούδια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου