Το μάραθο ή φινόκιο (foeniculum vulgare) πρόκειται για ένα ιδιαίτερα αρωματικό και γευστικό βότανο με θεραπευτικές ιδιότητες, και φαρμακευτική χρήση. Το μάραθο είναι πολυετές φυτό που φτάνει τα δύο μέτρα. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Το μάραθο έχει λεπτά φύλλα αρωματικά και αποκτά μεγάλη ανάπτυξη ως αυτοφυές και ως καλλιεργούμενο.
Μαζεύονται τα φρέσκα φύλλα από το χειμώνα έως το τέλος της άνοιξης. Άλλες ονομασίες είναι το μάλαθρο, φινόκιο, μάραθρο, αγριομάραθο, μάραζα και αμαραθιά. Το μάραθο πολλαπλασιάζεται με σπόρο ενώ το φινόκιο με μεταφύτευση. Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία, η Ινδία, και η Ρωσία είναι από τους μεγαλύτερους καλλιεργητές του μάραθου.
Τα φύλλα του μάραθου τρώγονται ωμά ή μαγειρεμένα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε στιφάδο, κοκκινιστό, σάλτσες, και σε σούπες. Χρησιμοποιείτε για γαρνιτούρα και προσθέτει γεύση σε σάλτσες.
Πιάτα κλασικά της φημισμένης κρητικής κουζίνας θεωρούνται τα σαλιγκάρια με τα μάραθα, οι μαραθόπιτες αλλά και τα μαυρομάτικα φασόλια με μάραθο και σπανάκι.
Το συναντάμε συχνά στα αρχαία κείμενα.
Εδώ και χιλιάδες χρόνια το μάραθο ήταν γνωστό στους αρχαίους πολιτισμούς της Ινδίας, της Κίνας και της Αιγύπτου σαν ένα αρωματικό φυτό πολύ χρήσιμο για τα φαγητά, που διαθέτει και διάφορες θεραπευτικές ιδιότητες. Παλιά οι Κινέζοι και οι Ινδοί θεωρούσαν το μάραθο αντίδοτο για τα δαγκώματα των φιδιών και σκορπιών αλλά και ιδανικό φάρμακο στις δηλητηριάσεις.
Το μάραθο αναφέρεται στις πινακίδες της Γραμμικής Β γραφής, της αρχαιότερης γραφής της ελληνικής γλώσσας (1450-1100 πχ). την εποχή εκείνη το χρησιμοποιούσαν ως προσφορά στις θεότητες. Το μάραθο δάνεισε το όνομά του στο Μαραθώνα.
Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν το μάραθο σύμβολο μεγάλης επιτυχίας και σίγουρα οφείλει το όνομά του στη νίκη των Ελλήνων κατά των Περσών στον Μαραθώνα το 490 π.χ. ο Πλίνιος του αποδίδει 22 θεραπευτικές ιδιότητες και αναφέρει ότι τα φίδια τρώνε μάραθο όταν πρόκειται ν΄ αλλάξουν το δέρμα τους και ο Διοσκουρίδης,το περιγράφει σαν αποτελεσματικό διουρητικό <<για όσους ουρούν σταγόνα-σταγόνα>>. Ένας συγγενής του,το γιγάντιο φυτό που επιστημονικά αποκαλείται ferula communis, είναι εκείνο που, σύμφωνα με τη μυθολογία, χρησίμευσε σαν μέσον για να μεταφέρει ο Προμηθέας τη φωτιά στους ανθρώπους. Την έκρυψε μέσα στον ξεραμένο κορμό που έχει ίνες σαν του μπαμπακιού και βοηθούσαν να μην σβήσει.
Σε αντικατάσταση της γνωστής φράσης <<φασούλι το φασούλι...>> οι Κρητικοί λένε, <<μάραθο το μάραθο γεμίζει η γρα τον κάλαθο>>.
Μαζεύονται τα φρέσκα φύλλα από το χειμώνα έως το τέλος της άνοιξης. Άλλες ονομασίες είναι το μάλαθρο, φινόκιο, μάραθρο, αγριομάραθο, μάραζα και αμαραθιά. Το μάραθο πολλαπλασιάζεται με σπόρο ενώ το φινόκιο με μεταφύτευση. Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία, η Ινδία, και η Ρωσία είναι από τους μεγαλύτερους καλλιεργητές του μάραθου.
Τα φύλλα του μάραθου τρώγονται ωμά ή μαγειρεμένα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε στιφάδο, κοκκινιστό, σάλτσες, και σε σούπες. Χρησιμοποιείτε για γαρνιτούρα και προσθέτει γεύση σε σάλτσες.
Πιάτα κλασικά της φημισμένης κρητικής κουζίνας θεωρούνται τα σαλιγκάρια με τα μάραθα, οι μαραθόπιτες αλλά και τα μαυρομάτικα φασόλια με μάραθο και σπανάκι.
Το συναντάμε συχνά στα αρχαία κείμενα.
Εδώ και χιλιάδες χρόνια το μάραθο ήταν γνωστό στους αρχαίους πολιτισμούς της Ινδίας, της Κίνας και της Αιγύπτου σαν ένα αρωματικό φυτό πολύ χρήσιμο για τα φαγητά, που διαθέτει και διάφορες θεραπευτικές ιδιότητες. Παλιά οι Κινέζοι και οι Ινδοί θεωρούσαν το μάραθο αντίδοτο για τα δαγκώματα των φιδιών και σκορπιών αλλά και ιδανικό φάρμακο στις δηλητηριάσεις.
Το μάραθο αναφέρεται στις πινακίδες της Γραμμικής Β γραφής, της αρχαιότερης γραφής της ελληνικής γλώσσας (1450-1100 πχ). την εποχή εκείνη το χρησιμοποιούσαν ως προσφορά στις θεότητες. Το μάραθο δάνεισε το όνομά του στο Μαραθώνα.
Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν το μάραθο σύμβολο μεγάλης επιτυχίας και σίγουρα οφείλει το όνομά του στη νίκη των Ελλήνων κατά των Περσών στον Μαραθώνα το 490 π.χ. ο Πλίνιος του αποδίδει 22 θεραπευτικές ιδιότητες και αναφέρει ότι τα φίδια τρώνε μάραθο όταν πρόκειται ν΄ αλλάξουν το δέρμα τους και ο Διοσκουρίδης,το περιγράφει σαν αποτελεσματικό διουρητικό <<για όσους ουρούν σταγόνα-σταγόνα>>. Ένας συγγενής του,το γιγάντιο φυτό που επιστημονικά αποκαλείται ferula communis, είναι εκείνο που, σύμφωνα με τη μυθολογία, χρησίμευσε σαν μέσον για να μεταφέρει ο Προμηθέας τη φωτιά στους ανθρώπους. Την έκρυψε μέσα στον ξεραμένο κορμό που έχει ίνες σαν του μπαμπακιού και βοηθούσαν να μην σβήσει.
Σε αντικατάσταση της γνωστής φράσης <<φασούλι το φασούλι...>> οι Κρητικοί λένε, <<μάραθο το μάραθο γεμίζει η γρα τον κάλαθο>>.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου